NASA-in svemirski brod Voyager 2 proletio je pored Urana 1986. godine na svom beskrajnom putovanju u dubine svemira - šaljući nazad na Zemlju jedine slike ledenog giganta i njegovih satelita koje imamo.
Ponovnom analizom podataka koje je Voyager 2 prikupio prije skoro 40 godina sugeriše da dva satelita Urana mogu imati aktivne okeane ispod svojih smrznutih površina.
Tečni okeani
Ako se dokaže da tečni okeani postoje ispod površine Uranovih satelita, mogli bi da se dodaju na listu potencijalnih domaćina života.
Naučnici vjeruju da Miranda i Arijel, najmanji i drugi najmanji od pet glavnih Uranovih mjeseca, izbacuju paru - za koju vjeruju da potiče iz podzemnih okeana.
Objavljujući nalaze u časopisu Geophysical Research Letters, tim predvođen Laboratorijom za primijenjenu fiziku Džons Hopkinsa (APL) rekao je da sateliti "dodaju plazmu u svemirsko okruženje preko nepoznatog i misterioznog mehanizma" – što bi se moglo pripisati okeanima.
- Nije neuobičajeno da su mjerenja energetskih čestica preteča otkrivanja svijeta okeana - rekao je Ijan Koen, naučnik u APL-u i vodeći autor nove studije.
Dati nagovještaji
Podaci koji ukazuju na mogućnost podzemnih okeana potječu iz podataka o česticama i magnetnom polju koje je Voyager 2 poslao prije toliko godina.
Ovi podaci dali su neke od prvih nagovještaja da su Evropa i Encelad imali okeane, javlja Euronews.
Voyager 2 je jedina ljudska svemirska letjelica koja je posjetila Uran - a rastuće interesovanje za povratnu misiju na Uran, ali i Neptun dovelo je do toga da nekoliko istraživačkih timova ponovo pogleda stare podatke.
