Ovog ramazana u čuvenoj travničkoj Sulejmaniji ili u narodu poznatijoj Šarenoj džamiji nije klanjan teravih-namaz. Razlog je najveća restauracija ovog vjerskog objekta od velikog kulturno-historijskog značaja.
Značajan dio tokom restauracije utrošen je na statiku objekta. Velike količine betona su izlivene unutar objekta u bezistanu, ali i oko džamije.
- Uređen je bezistan, a već imamo obrise abdesthane i WC-a jer veliki broj turista posjećuje džamiju. Oko objekta su završeni radovi na instalacijama, a završeno je uređenje korita potoka. Ostaje šadrvan, a polako su počeli unutrašnji radovi. To nas je natjeralo da izmjestimo vjerske aktivnosti u Lončaricu i druge džamije. Uporedo se radi i na munari, a bit će zamijenjen i krov. Nakon toga slijedi vanjsko oslikavanje. Povratak u džamiju očekujemo do septembra, a izvođači nastavljaju vanjske radove i naredne godine - pojašnjava Salih ef. Indžić, glavni imam Medžlisa Islamske zajednice Travnik.
Završetak radova u cijelosti očekuje se tek naredne godine.
Burna historija
Kao i grad Travnik, i Šarena džamija imala je burnu historiju, a posljednja saznanja govore da su na ovoj lokaciji u travničkoj Donjoj čaršiji bile čak četiri džamije. Potvrdio nam je to i Enver Sujoldžić, publicista, kolekcionar, istraživač i autor više knjiga o kulturno-historijskim znamenitostima svog Travnika.
- To je bilo pravo iznenađenje kada u defteru iz 1604. godine ne nađosmo Gazi-aginu džamiju koja je prethodila Ćamiliji pa Sulejmaniji džamiji u glavnoj travničkoj Donjoj čaršiji. Gazi-aga se pojavljuje kao timarnik u defteru, ali njegove džamije nema, što znači da je napravljena poslije. No, u to doba centralna gradska džamija je morala postojati na tom mjestu. Analizom dostupnih podataka pretpostavio sam da je tad postojala Hadži Džaferova džamija te da je današnja Sulejmanija ili Šarena džamija četvrta džamija u srcu travničke čaršije - otkriva autor knjige „Džamije Travnika“.
Posebna iz više razloga
Džamija je nazvana Šarena zbog neobičnih likovnih dekoracija na unutrašnjim i vanjskim zidovima. U prizemlju džamije se nalazi bezistan. Sulejmanija predstavlja jedinstven primjer u osmanskoj arhitekturi gdje se ista građevina koristi u sakralne i svjetovne svrhe. Munara se nalazi na lijevoj umjesto na desnoj strani džamije, kako je, inače, pravilo kod džamija.Takav potez može se opravdati vlažnim i nestabilnim tlom za gradnju na zapadnoj, odnosno desnoj strani. Sulejmaniju je neobjašnjivo zaobišao katastrofalni požar 1903. godine. Zgrada je pretrpjela i nekoliko oštećenja u Drugom svjetskom ratu, da bi tek osamdesetih godina prošlog stoljeća bila izvršena temeljita restauracija.
