Na današnji dan 1962. godine, u svom domu u Brentvudu, u Los Anđelesu, najljepša američka i svjetska glumica svih vremena Merilin Monro (Marilyn Monroe) izvršila je samoubistvo.

Njen posljednji poznati javni nastup bio je u maju 1962., na televizijskoj rođendanskoj proslavi tadašnjeg predsjednika SAD Džona F. Kenedija (John Kennedy), kada je pjevala pjesmu „Happy Birthday, Mr. President“.

Nakon dva mjeseca, 5. avgusta 1962., spremačica ju je našla mrtvu u njenom domu u Brentvudu, u Los Anđelesu. Zvanično je objavljeno da je uzrok smrti bilo predoziranje tabletama za spavanje. Postojale su i teorije zavjere o tome kako su za njenu smrt odgovorni Kenedijevi, braća Džon i Robert.

Džejn Karmen (Jeanne Carmen), koja je tvrdila da je bila Merilina prijateljica, izjavila da je Monro hodala s obojicom, te kako vjeruje da je jedan od njih dvojice odgovoran za njenu smrt. Novinar Entoni Samers (Anthony Summers) i drugi istražitelji naveli su kako joj je prisluškivana kuća te da to, kao i drugi dokazi, indicira moguću upetljanost CIA-e, FBI-a i mafije. Život Merilin Monro ne prestaje fascinirati i intrigirati svjetsku javnost ni 61 godinu nakon njene smrti.

Teško djetinjstvo

Merilin Monro je rođena 1. juna 1926. godine u Los Anđelesu kao Norma Džin Mortenson (Jean). Kako je njena majka Gledis (Gladys) bila psihički bolesnik, Norma je djetinjstvo provela po sirotištima i udomiteljskim porodicama. Prijateljica Normine majke Grejs (Grace), koja je jedno vrijeme bila Normina skrbnica, kako bi je se riješila, udala je Normu za Džejmsa Dogertija (James Dougherty) samo dvije sedmice nakon što je Norma navršila 16 godina.

Dok je još trajao Drugi svjetski rat, Norma je počela karijeru modela za modnu kuću „The Blue Book“, te se ubrzo, kao jedan od najuspješnijih modela agencije, pojavila na desecima naslovnica raznih časopisa. Godine 1946., primijetio ju je lovac na talente Ben Lajon (Lyon) i dogovorio joj audiciju u „20th Century Foxu“. Tada potpisuje prvi filmski ugovor i uzima umjetničko ime Merilin, te majčino djevojačko prezime Monro.

Slike u prvom broju “Playboya”

Prva njena glavna uloga bila je u filmu „Niagara“, 1953., koja joj je donijela veliku popularnost i učinila je jednom od najtraženijih holivudskih glumica. Ali, u to vrijeme počele su kružiti fotografije gole Merilin, koje je snimio fotograf Tom Kili (Kelley) kad je ona tražila posao. Slike je kupio Hju (Hugh) Hefner, pa se u decembru 1953. pojavila u prvom izdanju „Playboya“. Monro je zbog produkcije morala javno potvrditi da je na slikama zaista ona, a i danas se citira njen odgovor na novinarsko pitanje šta nosi u krevetu, kada je rekla: "Chanel No. 5".

S drugim suprugom, tadašnjom američkom bejzbol zvijezdom Džoom Dimađom (Joe DiMaggio) Merilin se vjenčala u januaru 1954. Džo je često pravio Merilin ljubomorne scene, a kulminacija je bila kada je ona, u septembru 1954., snimala kultnu scenu u kojoj joj vjetar diže haljinu za film „Sedam godina vjernosti“ u njujorškom pozorištu Trans-Lux. Nakon toga Merilin je zatražila razvod zbog mentalnog nasilja.

Treći put se udala za dramatičara Artura Milera (Arthur Miller), u junu 1956. Milerov scenarij za film „Neprilagođene“, priča o očajnom razvodu, trebao je biti njegov dar Merilin za Valentinovo, ali u vrijeme kada je snimanje počelo, 1960., njihov brak je već bio pred raspadom, a razvod je uslijedio u januaru 1961. godine.

Vlastita produkcija

Ulogama u filmovima „Muškarci više vole plavuše“ i „Kako se udati za milionera“ postala je jedna od najvećih svjetskih filmskih zvijezda. Ali nije bila zadovoljna imidžom glupe plavuše i više nije željela takve uloge, pa je poslije snimanja filma „Sedam godina vjernosti“, početkom 1955., raskinula ugovor s „Foxom“ i upisala studij glume u Njujorku.

Svojom upornošću Merilin je uspjela isposlovati novi ugovor s „Foxom“, uz klauzulu da može nastupati i u projektima drugih studija, te se vratila u Holivud. Prvi film pod novim ugovorom bio je „Autobuska stanica“, koji je bio nominovan za Zlatni globus, a kritičari su hvalili njenu glumu.

Monro potom osniva vlastitu produkcijsku kompaniju s prijateljem i fotografom Miltonom H. Grinom (Green) – „Marilyn Monroe Productions“. Godine 1957., njena produkcija objavljuje prvi i posljednji film „Princ i plesačica“.

Nakon tog produkcijskog izleta Merilin snima film „Neki to vole vruće“, 1959. godine, vrhunsku komediju u kojoj je glumila s Tonijem Kertisom (Tony Curtis) i Džekom Lemonom (Jack Lemmon). „Neki to vole vruće“ smatra se jednim od najboljih filmova ikad snimljenih, a najboljim u karijeri Merilin Monro, koja je, zahvaljujući njemu, dobila Zlatni globus kao najbolja glumica u mjuziklu ili komediji.

Umro Fridrih Engels

Godine 1895., na današnji dan, umro je Fridrih Engels (Friedrich Engels), njemački sociolog, filozof i revolucionar. Engels je najpoznatiji po knjizi “Komunistički manifest” koju je napisao zajedno s Karlom Marksom (Marx).

Čuveni njemački sociolog, filozof i revolucionar rođen je 28. novembra 1820. u mjestu Barmen kod Kelna, gdje je završio gimnaziju nakon koje odlazi u Bremen, 1838. godine, posvetivši se trgovini. Oduševljen humanističkim i slobodarskim idejama u Njemačkoj, počinje da štampa prve pjesme, feljtone i kritičke prikaze o raznim njemačkim piscima u hamburškom časopisu “Telegraph”, pod pseudonimom “Friedrich Oswald”.

Ka komunizmu će se usmjeriti u Engleskoj, gdje je jedno vrijeme radio u firmi “Erment and Engels”. Nakon izbijanja revolucije u Njemačkoj (1848.) Engels se vraća u domovinu, gdje zajedno s Karlom Marksom učestvuje u osnivanju lista "Nove rajnske novine".

Engels je pomagao Marksu finansijski, ali i prevodilački, jer je početkom 1850-ih Marks slabo vladao engelskim jezikom, pa je Engels za njega pisao članke za časopis "New York Tribune", a kasnije (1857.-1858.) pomagao mu je i u saradnji u jednoj američkoj enciklopediji. Zanimljivo je spomenuti da je Engels tečno čitao i pisao na dvadeset jezika.

Krajem 1870. godine, Engels se skroz preselio u London i odmah se uključio u rad Internacionale (čiji je jedan od osnivača) te postao član njenog Generalnog vijeća. Nakon Marksove smrti, 1883. godine, Engels je radio na izdanju drugog i trećeg dijela “Kapitala”. 

Preminuo holivudski glumac Ričard Barton

Ričard Barton (Richard Burton), holivudski glumac britanskog porijekla, preminuo je 5. avgusta 1984. godine. Bio je jedan od najplaćenijih holivudskih glumaca svih vremena, koji je stalno šokirao javnost svojim burnim ljubavnim životom.

Barton je rođen 10. novembra 1925. godine. Iako je tokom karijere primio brojne prestižne nagrade, nikada nije dobio Oskara, a bio je nominovan čak sedam puta. Na prostorima naše regije Barton je najpoznatiji po tome što je, 1973., u filmu Stipe Delića “Sutjeska” glumio Josipa Broza Tita.

Ženio se pet puta, a od toga dva puta s kolegicom i jednom od najljepših holivudskih glumica svih vremena Elizabet Tejlor (Elizabeth Taylor) s kojom se upoznao na snimanju filma „Kleopatra”, gdje je ona tumačila ulogu egipatske kraljice, a on Marka Antonija.

Posthumno je dobio zvijezdu na Bulevaru slavnih u Los Anđelesu, koja je postavljena odmah pored zvijezde Elizabet Tejlor, njegove najveće ljubavi.