Na današnji dan 2017. godine, u Beogradu je preminuo Ljubiša Samardžić Smoki, jedan od najboljih srbijanskih i regionalnih glumaca. Osim glumom, bavio se i režijom i produkcijom filmova i serija.
Samardžić je rođen 19. novembra 1936. u Skoplju, u rudarskoj porodici. Otac Dragan preminuo je kad je Ljubiša imao devet godina, pa je Ljubiša još u srednjoškolskim danima morao pomagati majci, radeći različite poslove. Nakon gimnazije u Beogradu upisuje Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u klasi Bojana Stupice koji je odmah primijetio njegov talent, te isposlovao da Ljubiša dobije stipendiju Ateljea 212.
Kao student Ljubiša je počeo glumiti u nekoliko pozorišnih predstava Jugoslovenskog dramskog pozorišta, koje ubrzo napušta, okrećući se glumi u filmovima. Prvu filmsku ulogu dobio je u filmu “Igre na Skelama” (1961.) reditelja Srećka Viganda (Weyganda), a već naredne godine, ulogom šarmantnog nespretnjakovića u filmu „Prekobrojna“, Branka Bauera, skreće pažnju kritike i publike. Zbog toga je u narednom filmu „Peščani grad“ dobio glavnu ulogu, nakon koje mu je ostao cjeloživotni nadimak Smoki, prema liku kojeg je glumio.
Partizanski filmovi
Ipak, najveću slavu stekao je ulogama u partizanskim filmovima, posebno u filmovima Veljka Bulajića „Bitka na Neretvi“ i „Kozara“, a domaćoj i svjetskoj sceni najviše će ostati u sjećanju po ulozi ilegalca Zisa u filmu „Valter brani Sarajevo“ reditelja Hajrudina Krvavca.
Tokom bogate karijere Ljubiša Samardžić je u glumio u više od 100 filmova različitih žanrova i tv-serija poput kultnih „Kuda idu divlje svinje“, „Policajac sa petlovog brda„ i „Vruć vetar“.
Osvojio je brojne nagrade na festivalima u Jugoslaviji i šire. Na Filmskom festivalu u Veneciji, 1967. godine, dobio je nagradu Kup Volpi (Copa Volpi) za ulogu u filmu „Jutro“, reditelja Puriše Đorđevića, te za isti film, 1968., nagradu Ona i on i TV Novosti za najbolji glumački par godine s Milenom Dravić.
U periodu od 1973. do 1988. dobio je čak šest Zlatnih arena na Pulskom filmskom festivalu za svoja glumačka ostvarenja, postavši najnagrađeniji glumac Pulskog festivala. Za najbolji glumački par dobio je priznanje s Vesnom Čipčić u TV seriji „Vruć vetar“ Aleksandra Đorđevića na filmskim susretima u Nišu. Osim navedenih, dobitnik je i nagrada: AVNOJ-a za životno djelo, „Pavle Vujisić“, Akademije „Ivo Andrić“, „Milan Žmukić“...
Uspješan režiser
Samardžić je postigao zapažene uspjehe i u režiserskom poslu. Prvi film „Nebeska udica“, koji je režirao i producirao u svojoj produkcijskoj kući „Sinema dizajn (Cinema design)“, 1999. godine, premijerno je emitiran na Berlinskom filmskom festivalu 2000. godine, a bio je prvi srbijanski kandidat za Oskara u kategoriji za najbolji strani film van engleskog govornog područja, također 2000. godine.
Naredni film koji je režirao - “Nataša, nagrađen je u kategoriji za najbolju žensku ulogu (glumica Tijana Kondić) na Festivalu u Puli, a nagradu za najbolji film dobio je u Bugarskoj (Albeni), te nagradu za umjetničko izražavanje na MED filmu 2002. u Rimu.
Ljubišino također režisersko ostvarenje - film “Ledina” iz 2003. godine, jeste, ustvari, njegova najintimnija drama, koju je snimio nakon smrti svog sina. Filmom „Ledina“ zatvoren je simbolično Berlinski filmski festival, a dva dana poslije, prikazan je kao jedini domaći film na FEST-u.
Samardžić je režirao i dvije tv-serije: „ Jesen stiže, dunjo moja“ i „Miris kiše na Balkanu“, koje su producirane u njegovoj produkcijskoj kući.