Povrede skočnog zgloba predstavljaju najčešće povrede u sportu. Uglavnom nastaju pri doskoku ili prilikom stajanja na stopalo drugog igrača. Gotovo 85 posto povreda predstavlja uganuće sa lezijom spoljašnjih ligamenata koji nastaju pri mehanizmu izvrtanja stopala.  

Izljev krvi

Tegobe koje se javljaju su bol s vanjske strane zgloba, otok najčešće praćen hematomom i otežan oslonac na povrijeđenoj nozi. Povrede ligamenata nastale naglim dejstvom sile nazivaju se uganuća ili distorzije. Ovoj povredi najčešće su izloženi fudbaleri, skakači, košarkaši, skijaši...

Povrede skočnog zgloba su najčešće zanemarivane, mnogi ih smatraju lakšim povredama i potcjenjuju ih.

Savremena traumatologija odbacila je takav stav, dala značajno mjesto ovoj vrsti povrede i usavršila dijagnostiku i liječenje. Ligamenti uvijek stradaju sljedećim redoslijedom (od najslabijih ka jačim): prednji talofibularni ligament, kalkaneofibularni ligament, zadnji talofibularni ligament.

Distorzije skočnog zgloba se mogu podijeliti na tri stepena. Prvi stepen (distenzija) predstavlja minimalni prekid i distenziju vlakana ligamenta, a simptomi su bol, lak otok i lako ograničena pokretljivost skočnog zgloba. Drugi stepen (parcijalna ruptura) predstavlja djelimičan prekid ligamenta, jednog broja vlakana. Simptomi su jaka bolna osjetljivost ispod maleolusa, veći otok i hematom, a zglob se djelimično otvara sa strane. Treći stepen (kompletna ruptura) je potpuni prekid ligamenta, praćen izljevom krvi u zglob (kompletna ruptura).

Liječenje povrede skočnog zgloba zavisi od težine oštećenja. Svaku povredu ligamenata treba ozbiljno shvatiti jer neadekvatno liječenje može ostaviti trajne i ozbiljne posljedice.

Smanjiti otok

Sve distorzije, odnosno uganuća koja se ispoljavaju jačim bolovima i otokom neophodno je ozbiljno i pravilno liječiti. Osnovni princip je spriječiti krvarenje i smanjiti otok. Smanjenjem krvarenja smanjuju se sekundarni upalni procesi, a smanjenjem otoka osigurava se normalizacija protoka i ubrzava se oporavak.

Imobilizacija zgloba sprečava daljnje oštećenje povrijeđenih mekih struktura, prije svega ligamenata. Blokade s ciljem bržeg oporavka prečica su ka brzom završetku sportske karijere.

Cilj rehabilitacije povreda skočnog zgloba je njegov potpuni funkcionalni oporavak i osposobljavanje za vraćanje u igru, s otklanjanjem rizika za ponovnu povredu.

Tri faze liječenja

Liječenje ima tri faze. Prva je liječenje akutnog stanja primjenom RICE metode (rest/mirovanje, Ice/led, compression/kompresija, elevation/elevacija) u prvih 48-72 sata.

Druga faza – u zavisnosti od stepena povrede, kombiniraju se se imobilizacija, bandažiranje, fizikalna terapija (hidroterapija, toplo-hladne kupke, ultrazvuk, elektroterapija, magnetoterapija, laser...) i jačanje stabilizatora skočnog zgloba. Vježbe moraju biti limitirane granicom bola i ne ide se preko toga. Cilj vježbi je vraćanje funkcionalne sposobnosti zgloba.

Treća faza započinje u trenutku nestanka otoka i bola. Intenziviraju se vježbe (kineziterapija) i isključuje na minimum lokalna primjena analgoantireumatika. Sportista se oprezno vraća na teren, uz preporuku da se skočni zglob jedno vrijeme bandažira ili primjenjuje kinezitejping.